Pg Art
Gallery
1-23 Eylül 2012
İnsanın sanat yoluyla içsel
olarak arınması gerçekten mümkün müdür? Yoksa yüzyıllar boyunca çok çeşitli
yönelimlerle şekillenen sanat bugün bu işlevini tamamen yitirmiş midir?
Aristotales Poetika’da, tragedyanın insanın içsel kötülüklerden
arınması için bir araç olduğunu söyler. O’na göre tragedyanın, dolayısıyla sanatın
görevi, uyandırdığı acıma ve korku duygularıyla izleyiciyi tutkularından ve
acılarından uzaklaştırmaktır. İnsan yaşanılması olanaklı olaylar dizgesinin
taklidi ya da betisi karşısında kendi dünyasına döner, zihinsel ve duygusal bir
sağaltım yaşar. Sanatsal yaratı hem sanatçı için, hem de sonuçlarıyla
izleyenler için arınmanın bir yoludur aslında.
Görsel sanatlarda, anlatıya ve öğretiye yönelik betimlemelerden,
‘temsil’in ana sorun haline geldiği modernist döneme kadar geçen uzun süreçte,
sanatın arındırma işlevinden giderek koparak, daha çok kendi iç dinamiklerine
dönüş sergilediğini gözlemlemek mümkün. Temelde toplumların felsefi ve bilimsel
transformasyonunun birer yansıması olan bu farklı yönelişler, göstergeler
üzerinden bilgi paylaşımına yönelik üretimlerin gerçekleştiği çağdaş ve güncel
sanat örneklerinde de karşımıza çıkmaktadır. Fizik-gerçek ile kurgu-gerçeğin
sınırlarının silikleştiği, arındırmaktan ziyade sorgulama ve yanılgının giderek
daha fazla ön plana çıktığı günümüz sanatı aslında içinde yaşadığımız çelişkilerle dolu evrenin bir yansıması
olarak da karşımızda duruyor.
Pg Art Gallery’de Öznur Güzel Karasu’nun küratörlüğündeki ‘Arınma’
başlıklı sergide çalışmalarıyla yer alan Sena Başöz - Nora Krahl, Kerem Ozan Bayraktar,
Hacer Kıroğlu ve Candaş Şişman sanatın arındırıcı işlevi üzerine odaklanırken,
simülasyon çağında sanatsal üretimlerin nasıl bir dönüşüme uğradığına ve
izleyicinin algısı üzerinde ne tür etkilere yol açabileceğine dair bir tür sorgulama
da yapıyorlar. İşlere dair metinlerin yer almayacağı bu sergi süresince,
izleyicilerin tutacakları notlar birer metne dönüştürülecek.
CANDAŞ ŞİŞMAN
HACER KIROĞLU
KEREM OZAN BAYRAKTAR
SENA BAŞÖZ - NORA KRAHL
PURIFICATION
Pg Art
Gallery
September
1 – 23, 2012
Is it really possible to heal
people internally through art? Or has art, which has been shaped by many
different forces throughout the centuries, lost this function today entirely?
Aristotle mentions in the Poetics that tragedy is a means for
purifying people of internal malice. According to him, the mission of tragedy, and
therefore art, is to free people from their passions and sorrows with feelings
of pity and fear. Following the imitation or depiction of possible sequences of
events, people go back to their own lives and experience a mental and emotional
healing. Artistic creation is, in fact, a tool of purification both for the
artist and for the viewers.
It is possible to observe in the visual arts that, from depictions
based on narration and education to the modernist era where “representation”
became the key problem, art split from its function of healing gradually and
turned toward its inner dynamics. We encounter these different tendencies,
which essentially reflect the philosophical and scientific transformations of
societies, as the examples of contemporary art where knowledge is shared through
signs. Contemporary art, in which
the boundaries of physical reality and fictional reality are blurred and where
inquisition and delusion, rather than healing, come to the fore, stand before
us as a reflection of the universe that we live in and all its dilemmas.
Contributing artists Sena
Başöz - Nora Krahl, Kerem Ozan Bayraktar, Hacer Kıroğlu and Candaş Şişman focus on the healing function of art while
questioning how artistic production has been transformed in the age of
simulation and what kinds of effects these transformations have had in the
perception of the viewer. In this exhibition there will not be any texts discussing
individual artworks. Instead, visitors will be invited to write their own notes.
Curator: Öznur Güzel Karasu
